Eten is gezelligheid.

Eten is voor mij altijd verbonden geweest aan gezelligheid. In mijn jeugd (welke overigens super was) was het altijd op zaterdag avond een sateetje met saus en stokbrood of gefrituurde kippenpootjes en een frisdrankje. Ik heb ook nog aanleg om stevig/dik te worden en mijn ouders sporten allebei niet en sporten werd niet echt gestimuleerd.

 

Mijn lichaam begon te protesteren.

Ik ben eigenlijk vanaf m’n pubertijd altijd stevig geweest. Vanaf midden twintig is het langzaamaan zwaarder worden begonnen. Natuurlijk met wat momenten dat ik het wat kilo’s naar beneden kon brengen maar nooit structureel. De afgelopen jaren is er veel gebeurt. Veel stof tot nadenken over hoe ik verder wilde. Mijn kledingmaat was inmiddels XXXL, ik begon er last van te krijgen. Het Cross Fit wat ik fanatiek had opgepakt werd lastiger, actief bezig zijn met mijn dochters ging met moeite en zelfs het veter strikken begon lastig te worden. Zonder dat je het door hebt ontzeg je jezelf en je gezin een heleboel. Uiteindelijk begon mijn lichaam te protesteren.

Begin dit jaar heb ik besloten dat het klaar was. Dit kon niet zo doorgaan, niet zonder mijzelf te gaan slopen. Via een vriendin van mijn vrouw ben ik bij Cambridge Weight Plan terecht gekomen.

 

Deze reis is tot nu toe een mooie ervaring!

Het heeft mij zoveel gebracht. Heel cliché een andere kleding maat, ik pas nu kleding waar ik nooit van had gedacht dat ik die ooit zou passen. Schoenen die ik niet meer pas, eten wat ik niet meer lust. Ik kan door stadjes in het buitenland lopen zonder te verlangen naar de parkeerplaats waar de auto geparkeerd staat omdat ik fit ben.

Mijn humeur is beter, want ik zit mezelf niet meer in de weg (ik werd soms knorrig naar mijn gezin omdat IK ergens tegen op zag). Maar het mooiste is de bewustwording, naarmate de tijd vordert gaat het keuzes maken verder dan alleen voor mijzelf.

Ik wil mijn dochters niet hetzelfde meegeven als wat ik in mijn systeem heb. Door de andere keuzes die ik maak merk dat bepaalde gewoontes binnen het gezin ook veranderen.  Zoals “eten is gezelligheid” dat ik ook onbewust binnen mijn gezin toepaste en dus in het systeem van mijn kinderen bracht. Ik ben me hier nu veel meer bewust van en probeer dit ook te veranderen, dit is een langzaam proces maar ook dat heb ik gemerkt: gewicht verliezen is niet moeilijk en kan snel gaan maar je geest om krijgen is een veel langzamer en moeilijker proces. Nu ik maat L kan dragen komt het besef heel langzaam.

Gelukkig merk ik aan mijzelf dat ik hier elke dag sterker in wordt. En tot slot, ik heb een top voedingscoach (of verslavingsdeskunige) zonder haar had ik niet zover gekomen.

 

Bob